W Wielki Czwartek sprawuje tylko jedną Eucharystię - wieczorem, tzw.
Mszę Wieczerzy Pańskiej.
W naszej parafii ta Msza św. odprawiana jest o godz. 18.00
Jedynie w kościołach katedralnych przez południem odprawiana jest Msza Krzyżma świętego, na której gromadzą się kapłani danej diecezji, by pod przewodnictwem swojego biskupa odnowić święcenia kapłańskie i poświęcić święte oleje, używane podczas sakramentów w ciągu całego roku. Wraz z Modlitwą popołudniową kończy się okres Wielkiego Postu.
Mszą Wieczerzy Pańskiej, Kościół rozpoczyna Triduum Paschalne. Wspomina ona tę ostatnią wieczerzę, w czasie której Pan Jezus tej nocy, której był wydany, umiłowawszy aż do końca swoich, którzy byli na świecie, ofiarował Bogu Ojcu swoje Ciało i Krew pod postaciami chleba i wina, i dał apostołom, aby spożywali, polecił również im oraz ich następcom w kapłaństwie składać ofiarę.
Cała uwaga duszy powinna się zwrócić na misteria, które wspomina się w czasie tej mszy: mianowicie ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa oraz polecenie Pana o miłości bratniej.
Najważniejszym znakiem Wielkiego Czwartku jest stół. Po prostu - stół. Nakrywa się go białym obrusem, kiedy sprawuje się na nim Wieczerzę Pańską i zdejmuje się go zaraz po tym wydarzeniu, bowiem w Wielki Piątek Eucharystia nie będzie celebrowana. Stół tego dnia ma być bardzo wyraźnym znakiem. Jak rodzina w domu staje się nią bardziej, gdy wszyscy jej członkowie zasiadają do stołu, tak i parafia jest rodziną przez to, że ma swój stół. Przed mszą wieczorną tabernakulum powinno być zupełnie puste.
W czasie śpiewania hymnu "Chwała na wysokości" biją dzwony, które po skończeniu hymnu milkną aż do hymnu "Chwała na wysokości" Wigilii Paschalnej.
Umywanie nóg wybranym mężczyznom, które zgodnie z tradycją odbywa się w tym dniu, oznacza postawę służebną i miłość Chrystusa, który "nie przyszedł aby mu służono, lecz aby służyć".
W tym dniu ustanowienia sakramentu kapłaństwa dziękujemy też naszym kapłanom za ich posługę.
Po mszy świętej Wieczerzy Pańskiej odbywa się procesyjne przeniesienie Najświętszego Sakramentu do miejsca przechowywania Ciała Pańskiego, które w tradycji polskiej nazywane jest ciemnicą. Kościół zachęca, aby po Mszy Wieczerzy Pańskiej przez pewną część nocy wierni odbywali w kościele adorację przed Najświętszym Sakramentem uroczyście przechowywanym tego dnia.

(Tekst na podstawie książki O. J. Jędryszka
"Święte Triduum Paschalne we wspólnocie parafialnej")

A w naszej parafii ...

Ten Wielki Czwartek był szczególny dla dwóch chłopców - Beniamina i Miłosza, którzy dzięki pełnej wiary postawie rodziców przyjmą za chwilę swoją Pierwszą Komunię Świętą.

Tuż przed rozpoczęciem Mszy Wieczerzy Pańskiej ponawiają przed
ks. Proboszczem przyrzeczenia Chrztu św. i składają wyznanie wiary.

Rozpoczyna się uroczysta Wieczerza, w czasie której poprzez liturgiczną anamnezę możemy wraz z apostołami odpowiedzieć na zaproszenie Chrystusa i zająć z Nim miejsce przy stole.

Posłuchajmy najpierw co Jezus chce nam powiedzieć.

Tak, jak słuchają Beniamin i Miłosz wraz z rodzicami.

Do słuchania Ewangelii przyjmują przez szacunek postawę stojącą i jak przystało na ministrantów koniecznie ze złożonymi rękami.

Kapłan uroczyście wnosi Księgę Ewangelii byśmy za chwilę mogli wysłuchać słów Jezusa.

Przez okadzenie Ewangelii kapłan podkreśla, że Księga zawiera Słowo samego Boga.

 Po Ewangelii ks. Przemysław uzmysławia nam konieczność zrozumienia gestu umywania nóg, o którym słyszeliśmy przed chwilą, wskazując konieczność naśladowania naszego Mistrza w usługiwaniu wszystkim ludziom wokół nas.

Na każdego z nas pada Światło Ducha Świętego pozwalające wcielić w nasze życie Boże Słowo. Czy jednak chcemy korzystać z tego Światła?

Ksiądz proboszcz dobrze rozumie wezwanie Jezusa do służby innym.

Widzimy to wyraźnie każdego dnia w jego działaniach.

A gest uniżenia i obmycia nóg swoim parafianom, jak każdy znak liturgiczny, pozwala nam lepiej zrozumieć nadprzyrodzoną wymowę tego znaku.

Tego znaku nie moglibyśmy zobaczyć ...

... gdyby nie było tych dwunastu parafian gotowych wziąć w nim udział.

Dlatego Chrystus powołał dwunastu ...

... by współpracując z Nim głosili swoim życiem i słowem miłość Boga wobec człowieka.

Ci mężczyźni zrozumieli, że iść za Chrystusem to służyć.

Dlatego każdy z nich pragnie służyć naszej wspólnocie parafialnej ...

... tymi talentami jakie od Boga otrzymał.

Na przykład zanosząc chorym w każdą niedzielę Komunię świętą i posługując w czasie liturgii. Choć oczywiście są różne dary łaski, lecz ten sam Duch . Sprawca wszystkiego we wszystkich. (por 1 Kor 12,4-11)

Ci chłopcy chyba już zrozumieli, co znaczy gest obmycia nóg i na miarę swoich możliwości służą parafialnej wspólnocie.

Podobnie jak ich starsi koledzy stając przy kapłanach, by lituria była jak najpiękniejsza.

Znakiem naszej odpowiedzialności za wspólnotę są dary przynoszone do ołtarza.

Swój dar może przynieść każdy
 Dzieci i młodzież ...

... ojcowie ...

...

i matki.

Dar przyniesiony przez każdego z nas zostaje w czasie Eucharystii PRZEISTOCZONY
stając się dla nas skarbem w niebie.

Jednocześnie przyniesiony chleb staje się Ciałem Chrystusa, a wraz z tym chlebem nasze wysiłki, prace i wreszcie my sami stajemy się cząstką
Jego Ciała.

Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, *
bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb i wino, *
które są owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; *
Tobie je przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem życia i napojem duchowym.

Błogosławiony jesteś Boże, teraz i na wieki!

Bierzcie i jedzcie ...

... to jest Ciało moje!

Nie moglibyśmy jednoczyć się z Tobą Jezu w Komunii świętej
gdyby nie Wy - Kapłani!

Dlatego w ten wielkoczwartkowy wieczór, gdy Jezus ustanowił sakrament kapłaństwa chcemy Wam podziękować!

Dlatego przynosimy kwiaty

A żeby uświetnić Waszą wielkoczwartkową Agapę ...

... tort eucharystyczny!!!

Pamiętają o Was dzieci.

Pamiętają też dorośli parafianie.

Dziękujemy Wam Kapłani!

Czas jednak wrócić do wielkoczwartkowej liturgii.

Najświętszy Sakrament zostaje uroczyście przeniesiony do ołtarza adoracji.

Aż do Wielkiej Nocy kołatki zastępujące dzwonki będą nam przypominały, że to czas głębokiej refleksji nad Bożą Miłością kiedy Bóg Człowiek daje Swoje życie, byśmy mogli żyć prawdziwym życiem.

Uwielbiajmy Go zatem ...

... wraz z dziećmi, które szczególnie ukochał ...

... bo na zawsze został wśród nas ...

... stając się CHLEBEM.

Powrót na górę