W Kościele w Wielką Sobotę nic się nie dzieje. Nie sprawuje się liturgii. Trwa szabat - razem z Jezusem jesteśmy w grobie. Na ten dzień  musimy spojrzeć jak na dzień ziarna leżącego w ziemi. Dlatego Wielka Sobota nie jest dla nas dniem żałoby. To byłoby nieporozumienie. My nie udajemy, że Chrystus nie zmartwychwstał.
Grób Jezusa jest brzemienny, eksploduje życiem jak ziarno. Jak matka nosi w swoim łonie dziecko, tak matka ziemia jest brzemienna Chrystusem.
Kościół w tym dniu przebywa u grobu Pana.
Nie ma akcji, istnieje tylko modlitwa, kontemplacja i cisza W Wielką Sobotę Kościół postępuje tak, jak zakony klauzurowe - nie mówi, nie działa, nie wychodzi na zewnątrz, lecz trwa w milczeniu na kontemplacji, razem ze swoim Panem.
 

(Tekst na podstawie książki O. J. Jędryszka
"Święte Triduum Paschalne we wspólnocie parafialnej")

Kontemplacja i adoracja wymaga ciszy.

Gdyż Bóg mówi w ciszy.

Mówi, mimo okrywającego Jego Ciało całunu.

Dlatego dziękujemy Bogu, że dał nam pogodę umożliwiającą zakłócające ciszę święcenie pokarmów przeprowadzić poza kościołem.

Ta tradycja, jak zauważył ks. Proboszcz ma bowiem niewiele wspólnego z istotą Świąt. Burzy natomiast powagę istoty Wielkiej Soboty i rozprasza tych, którzy przychodzą by w ciszy prowadzić modlitewny dialog z Bogiem.

Powrót na górę