Według wizji Soboru Watykańskiego II parafia to wspólnota małych wspólnot. W czasach współczesnych jest bowiem niemal niemożliwe, by w kilku, czy kilkunastotysięcznej parafii wszyscy mogli się znać tak, jak było to w początkach istnienia Kościoła. Co prawda i w dzisiejszych czasach zdarzają się wyjątki. Przykładem może być parafia w Czerwonohradzie na Ukrainie licząca około 70 osób, o której usłyszeliśmy od ks. Mikołaja prowadzącego rekolekcje adwentowe. Jednak już od najdawniejszych czasów ludzie odczuwali naturalną potrzebę łączenia się w różne grupy, mające wspólne cele. Również w każdej parafii takie grupy istnieją. Ludzie zrzeszają się w bardzo różnych celach.  Przy naszej parafii istnieją grupy ludzi, których celem jest pogłębianie chrześcijańskiej formacji i życia modlitwy, jak Franciszkański Zakon Świeckich, grupy młodzieżowe Ruchu Światło - Życie czy Koła Różańcowe. Inne grupy skupiają dorosłych i młodzież zaangażowanych w różne posługi w Kościele, jak ministranci, schola, asysta czy Caritas. Osoby zaangażowane Fundacji NSJ Rodzina próbują pozyskać środki niezbędne do właściwego funkcjonowania parafii. Są i tacy, którzy spotykają się by razem miło spędzić czas i wykorzystać go do wspólnej nauki i  zabawy.

   Wśród ludzi zrzeszonych w tych wszystkich grupach, a w przypadku grup lepiej uformowanych można mówić we wspólnotach, istnieje pragnienie, by w okresie Bożego Narodzenia spotkać się, by wraz z pracującymi dla nas kapłanami, przełamać się opłatkiem, złożyć sobie życzenia i spędzić czas na śpiewaniu kolęd.

   W niedzielę 3 stycznia odbyły się spotkania opłatkowe Kółka Różańcowego pod wezwaniem św. Anny II i Męskiego Koła Różańcowego. W tym ostatnim panowie wzięli udział wraz ze swoimi współmałżonkami.
W obydwu uczestniczył ks. Proboszcz. Poza dzieleniem się opłatkiem czas upłynął na  śpiewaniu kolęd (który to zwyczaj znika, niestety z naszych domów) oraz na przyjacielskich rozmowach.

Na opłatku Męskiego Koła Różańcowego ze śpiewem kolęd nie było najmniejszych problemów, gdyż śpiew animował i na gitarze akompaniował nasz organista - Mirosław, który jest aktywnym członkiem koła. Panowie rozmawiali też o planach dotyczących powstania kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej. Przyjęli także propozycję, by w nadchodzącym roku, na comiesięcznych spotkaniach, poprzez tematyczne filmy i rozmowy, podjąć przygotowania do nawiedzenia naszej parafii przez kopię Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej peregrynującą od 29 sierpnia 1957 roku po naszej Ojczyźnie. Wspólne odmówienie modlitwy różańcowej zakończyło spotkanie.

J.P.

W niedzielę 10 stycznia b.r. dzieci uczęszczające do świetlicy "Mamusia", scholę parafialną ministrantów oraz ich najbliższych zaproszono na spotkanie opłatkowe. Wzruszające i niezwykle sympatyczne popołudnie rozpoczęły jasełka wystawione przez "świetliczaków" (tym razem nowo narodzony Jezusek przebywał w otoczeniu bajkowych postaci), wzbogacone pięknym śpiewem kolęd i pastorałek członków dziecięcej scholi parafialnej. Słowo do wszystkich skierował ks. proboszcz Ryszard Stanek, składając jednocześnie życzenia. Wzruszającym momentem w/w spotkania bez wątpienia był ten, kiedy to: księża, wychowawcy, dziadkowie, rodzice oraz dzieci łamali się opłatkiem, na znak wzajemnej sympatii. Uroczystość zakończył słodki poczęstunek, przygotowany dzięki ofiarnej pomocy mam, za który pięknie dziękujemy! 

17 stycznia b.r. na uroczystym spotkaniu opłatkowym spotkali się członkowie naszej parafialnej Fundacji NSJ "Rodzina" oraz Koła "Caritas", które na co dzień, w realizacji różnorodnych projektów o charakterze wolontarystycznym aktywnie ze sobą współpracują. Świąteczne popołudnie rozpoczęto tradycyjnie od odczytania fragmentu Ewangelii o Narodzeniu Pańskim (rolę lektora pełnił tym razem ks. wikariusz - Dariusz Wyroda), dzielenia się białym opłatkiem, (co zawsze wywołuje wiele wzruszeń), zaś mowę powitalną i zarazem najserdeczniejsze, noworoczne życzenia do wszystkich przybyłych gości skierował ks. proboszcz - Ryszard Stanek. Opisywane spotkanie nie mogło również obyć się bez wspólnego śpiewania kolęd, a także świątecznego poczęstunku. Tak wzruszająca chwila to także doskonała okazja, ku temu, aby podsumować dotychczasową działalność na rzecz najbardziej potrzebujących oraz opracować harmonogram inicjatyw na rok następny.
 

Paulina Dębiec.

Powrót do archiwum

Powrót na górę