16 listopada, już po raz czwarty obchodziliśmy uroczystość odpustową ku czci Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia. Po raz pierwszy w swej krótkiej historii odpust wypadł w niedziele. Mamy nadzieję, że dzięki temu wzrosła wśród parafian świadomość, że obok odpustu w uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego przeżywamy drugą uroczystość odpustową w październiku.

     Tradycją staje się zapraszanie przez ks. Proboszcza na tę uroczystość kapłanów, których powołanie dojrzewało pod czujnym okiem Ostrobramskiej Matki, a więc pochodzących z naszej parafii. Przypomnijmy, że w 2006 roku sumie odpustowej przewodniczył J.E ks. bp Ireneusz Pękalski, a w ubiegłym roku pierwszy kapłan pochodzący z naszej parafii - ks. Bohdan Papiernik, proboszcz parafii Najświętszej Eucharystii w Łodzi. W tym roku sumie odpustowej przewodniczył i homilię wygłosił ks. kanonik Grzegorz Gogol, proboszcz parafii w Wolborzu, również pochodzący z naszej parafii.

     W homilii wyraził radość, że kult Matki z Ostrej Bramy w naszej parafii od kilku lat systematycznie rośnie. Przejawem tego jest choćby środowy różaniec z litanią do Matki Miłosierdzia oraz pierwszosobotnia, całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu wystawionego przed Ostrobramskim Obrazem, aby zgodnie z zachętą Maryi z Kany Galilejskiej wsłuchiwać się co Jezus chce nam powiedzieć.

     W dalszej części homilii kaznodzieja zwrócił nam uwagę na antyfonę ku czci Matki Miłosierdzia, rozpoczynającej się od słów „Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia, życie słodyczy i nadziejo nasza witaj”. Antyfona ta, choć najczęściej śpiewana jest przy okazji pogrzebu, to jednak wcale nie ogranicza się do pogrzebowej liturgii, a stanowi piękną modlitwę wyrażającą relację zaufania dzieci do Matki.

     Ks. kanonik nawiązał także do opisanej w Ewangelii św. Jana sceny, gdy Jezus z krzyża, który jest znakiem największego miłosierdzia Boga wobec człowieka, daje nam Maryję za Matkę. Zwrócił uwagę, że w odpowiedzi na słowa Jezusa „oto Matka twoja” św. Jan wziął Maryję do siebie. Podobnie każdy z nas, musi wziąć Maryję do siebie, by była nam Przewodniczką, Matką i Orędowniczką na drogach przemiany życia. Nawiązując zaś do wydarzeń w Kanie Galilejskiej kaznodzieja zauważył, że to Maryja dostrzegła pierwsza zmartwienie i kłopoty gospodarzy. Przytaczając aktualną sytuację w naszej Ojczyźnie, gdy dzieciom tak często brakuje rodziców, którzy zajęci są gromadzeniem pieniędzy, odwołał się do opieki Maryi nad Polską od zarania jej dziejów.

      Dziękując Maryi za dyskretną obecność Maryi w dziejach naszej Ojczyzny i parafii ks. kanonik zwrócił uwagę na konieczność pielęgnowania postawy wdzięczności, zanikającej coraz bardziej w życiu współczesnych Polaków. Zwracając uwagę, na coraz częstszą postawę zamykania się w skorupie własnych problemów ks. Grzegorz wezwał do postawy wzajemnej odpowiedzialności za siebie we wspólnocie Kościoła, szczególnie w drobnych codziennych sprawach.

     Jak co roku uroczystościom towarzyszył drugi wizerunek Ostrobramskiej Matki w postaci niewielkiego ryngrafu, przywiezionego przez pielgrzymów 15 sierpnia 1937 roku wraz z dużym wizerunkiem z Wilna jako dar dla pierwszego proboszcza naszej parafii – ks. Antoniego Machnikowskiego. W czasie sumy przy ryngrafie zaciągnęli wartę panowie z Męskiego Koła Różańcowego pod wezwaniem Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia. To oni są opiekunami ryngrafu i po ich rodzinach przez cały rok Maryja w tym historycznym ryngrafie peregrynuje.

     W nawiązaniu do ubiegłorocznej deklaracji zapewnienia ciągłej obecności w czasie piewszosobotnich adoracji, panowie z tegoż koła przynieśli w procesji z darami wotum w postaci trwałej, metalowej tabliczki zawierającej tekst tej deklaracji z nazwiskami mężczyzn, którzy tę deklarację podpisali.

      Drugim ważnym wydarzeniem związanym z uroczystościami odpustowymi była msza święta celebrowana przez ks. proboszcza przy kapliczce Ostrobramskiej Matki przy ulicy Piaskowej w rocznicę jej poświęcenia. Przypomnijmy, że wizerunek Maryi znajdujący się w tej kapliczce, przywieźli z Ostrej Bramy członkowie Męskiego Koła Różańcowego. Odbywali oni pod przewodnictwem ks. proboszcza jubileuszową pielgrzymkę w 70 rocznicę obecności ostrobramskiego obrazu w naszym kościele.

     Przy kapliczce licznie zgromadzili się okoliczni mieszkańcy, jak również Panowie z Męskiego Koła Różańcowego, którzy przygotowali liturgię Słowa i modlitwę powszechną. W homilii ks. proboszcz przypomniał krótko historię kultu Maryi z Ostrej Bramy. Wspomniał jak wielu sławnych ludzi modliło się przed tym obrazem. Wśród nich byli biskupi, poeci z Adamem Mickiewiczem i Juliuszem Słowackim na czele, głowy państw, przywódcy polityczni i prosty lud. Przytoczył też wzruszającą modlitwę kard. Stefana Wyszyńskiego – Prymasa Tysiąclecia. Ponieważ słowo jest ulotne, przypomnijmy tę modlitwę Wielkiego Prymasa w tym miejscu:

     "Matko z Ostrej Bramy, Matko Miłosierdzia, klękamy na ulicy i z ufnością patrzymy ku Tobie. Twojej opiece powierzamy tych, którzy nieustannie oczekują na miłosierdzie Twoje, Pani Ostrobramska. W tylu krajach. Tobie powierzamy i naszych Rodaków żyjących za kordonem, i naszych braci Litwinów, Białorusinów, Ukraińców, Łotyszów, Estończyków, Rosjan, cierpiących prześladowania dla imienia twojego Syna. Niech serce Twoje macierzyńskie wyjedna łaskę nawrócenie tym, którzy prześladują Kościół Twojego Syna. Spraw, aby otworzyły się więzienia, obozy pracy, obozy koncentracyjne, więzienia psychiatryczne, ażeby ustały udręki zadawane ludziom za ich wiarę. Nie mogę milczeć, będę wołał. Jak Mojżesz i Prorocy, jak wołał Boski Syn z Krzyża. To jest mój pasterski obowiązek. Po to jestem w Kościele".

     Ks. proboszcz podkreślił jednak, że najważniejszym pielgrzymem w całej historii kultu Ostrobramskiej Pani był Jan Paweł II. Ku Niej kierował swoje myśli tuż po wyborze:

    "W momencie mojego wyboru na Stolicę Piotrową pomyślałem o Matce Najświętszej z Ostrej Bramy…"; "Niedługo po tym, jak niezbadanym wyrokiem Bożym zostałem wybrany na Stolicę Piotrowa, udałem się do litewskiej kaplicy Matki Miłosierdzia w podziemiach Bazyliki Watykańskiej. I tam, u stóp Najświętszej Dziewicy, modliłem się za was wszystkich".

     Ojciec Święty Jan Paweł II przybył do Ostrej Bramy we wrześniu 1993 roku. Ofiarował wtedy Matce Bożej Miłosierdzia złotą różę. Na cały świat popłynęła przez Radio Watykańskie modlitwa różańcowa, której przewodniczył papież.

     Ks. Proboszcz przytoczył jeszcze jedno wyznanie Jana Pawła II, który opiece Matki Miłosierdzia przypisywał uratowanie życia w zamachu z 13 maja 1981 roku:

     "Kiedy mogłem kontemplować oblicze Matki Bożej w sanktuarium w Ostrej Bramie w Wilnie, skierowałem do Niej słowa wielkiego polskiego poety, Adama Mickiewicza: «Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie! (...) Jak mnie (...) do zdrowia powróciłaś cudem!». Powiedziałem to na koniec modlitwy różańcowej odmówionej w sanktuarium ostrobramskim. I głos mi się załamał..."

      Ks. Proboszcz zakończył homilię słowami hymnu z Jutrzni na święto Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia:

Błogosławiona między niewiastami,
Panno, co w Ostrej świecisz jasno Bramie,
Ty jesteś dla nas Matką Miłosierdzia,
W której na zawsze Miłość zamieszkała.
     Głowę Twą wieńczy światło gwiazd dwunastu,
     Ściele się księżyc pod Twój Obraz święty,
     Ręce złożyłaś pełna zadumania,
     W sercu piastując Bożą tajemnicę.
Wspomnij, Maryjo, na samotność własną,
Duszę przeszytą mieczem przepowiedni,
Kiedy pod krzyżem stałaś pełna bólu,
Syn zaś umierał dla zbawienia świata.
     Zejdź, Miłosierna, z wysokiego tronu,
     Który się wznosi nad pielgrzymią drogą;
     Użal się nędzy i niedoli naszej,
     Obu narodom daj braterską jedność.
Prowadź nas, Pani, do Twojego Syna,
Naucz Mu służyć wiernie aż do końca;
Jemu i Ojcu z Duchem pocieszenia
Chwała niech będzie teraz i na wieki. Amen.

    Po zakończeniu Mszy św. powstała myśl, by tego pięknego tekstu dopisać melodię i rozpropagować go w naszej parafii jako kolejną pieśń ku czci Pani z Ostrej Bramy. Organista – pan Mirosław, zadeklarował, że podejmie próbę skomponowania tej melodii. Może więc w przyszłym roku będziemy mogli przy kapliczce na Piaskowej tą pieśnią sławić Maryję?

Jerzy Papiernik

Powrót do archiwum

Powrót na górę