W Litanii do Serca Pana Jezusa nazywamy to Serce „gorejącym ogniskiem miłości”. Nie moglibyśmy jednak korzystać z żaru miłosierdzia płynącego od tego ogniska, gdyby nie decyzja młodziutkiej dziewczyny z Nazaretu, która na propozycję Bożego posłańca odpowiedziała „Tak”, choć nie do końca wówczas rozumiała w jak wielkim planie będzie miała współudział. Jednak Jej pokorne zawierzenie Bogu sprawiło, że Boże Miłosierdzie wobec człowieka mogło zrealizować się w osobie Jezusa. Dlatego winniśmy wielką wdzięczność wobec Tej, przez swoją postawę pokornej służby stała się Matką Miłosierdzia.

    Zapewne przynagleni tą wdzięcznością wierni z istniejącej wówczas zaledwie 8 lat parafii Najświętszego Serca Jezusowego postanowili w 1937 roku udać się na Kresy Rzeczpospolitej, by przywieźć stamtąd wierną kopię wizerunku Matki Miłosierdzia, czczonego w wileńskiej Ostrej Bramie. 15 sierpnia 1937 r. przywieziony koleją obraz, został w uroczystej procesji przeniesiony z dworca kolejowego do parafialnego kościoła, gdzie został umieszczony w bocznym ołtarzu.

    Odtąd obraz ten był przez parafian otaczany wielką czcią. Przed ołtarzem z ostrobramskim wizerunkiem odprawiały się nabożeństwa majowe, różaniec, roraty, a w maryjne święta i uroczystości również Msze Święte. Młodzi małżonkowie, tuż po zawarciu ślubu szli przed obraz Matki Miłosierdzia, by w krótkiej choć modlitwie zawierzać Jej opiece swoje małżeństwo i przyszłą rodzinę. Bardzo często zobaczyć można było modlących się przed obrazem ostrobramskim ludzi różnego wieku i stanu. O tym, że Maryja z uwagą wsłuchiwała się w ich modlitwy i zanosiła je przed tron swego Syna świadczyć mogą liczne wota wdzięczności zawieszone przy Jej obrazie. Mimo, że przed laty te najcenniejsze zostały skradzione, to i tak trzeba było część z nich przenieść przed drugi boczny ołtarz – wówczas św. Antoniego, a dziś św. Franciszka.

Zmiany wprowadzone przez Sobór Watykański II spowodowały, że przed ołtarzem Matki Miłosierdzia nie odprawia się już Mszy Świętych. W ślad za tymi zmianami i nabożeństwa, również te maryjne, zostały przeniesione przed główny ołtarz.

    Jednak miłość parafian do swojej Matki nie osłabła. Wciąż spotykamy osoby klęczące przed jej ołtarzem. Gdy nasza parafia obchodziła jubileusz 75-lecia, w czasie modlitwy przed ostrobramskim wizerunkiem pojawiła się myśl, by jubileusz stał się okazją do jeszcze większego pogłębienia kultu „Tej, co w Ostrej świeci Bramie”. W ten sposób powstało nowe koło różańcowe złożone z samych mężczyzn. Na pierwszym swoim spotkaniu postanowili oni przyjąć jako patronkę właśnie Ostrobramską Matkę Miłosierdzia. Podobnie jak niegdyś rycerze, którzy wyruszali do walki z wrogiem z imieniem Maryi na ustach, postanowili i oni stać się współczesnymi „rycerzami”, którzy uzbrojeni w oręż różańca i pod Jej sztandarem ruszą do walki z odwiecznym wrogiem człowieka – szatanem.

Członkowie Męskiego Koła Różańcowego podchwycili myśl ks. Proboszcza, by w okresie jesiennym nasza parafia mogła skorzystać ze skarbca łask Kościoła i przeżywać uroczystość odpustową. Wystąpili więc do księdza proboszcza z pisemną, oficjalną prośbą o podjęcie przewidzianych prawem kanonicznym kroków w celu umożliwienia parafianom przeżywania uroczystości odpustowej właśnie w liturgiczne wspomnienie Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia. Ks. Arcybiskup Władysław Ziółek odpowiedział na tę prośbę pozytywnie ustanawiając swym dekretem drugą uroczystość odpustową w parafii Najświętszego Serca Jezusowego.

Po raz pierwszy miała ona miejsce 16 listopada 2005 roku. Uroczystości rozpoczęto nabożeństwem różańcowym, które według zapomnianej nieco tradycji naszej parafii, odprawiono przed ostrobramskim ołtarzem. Modlitwę różańcową, w której prowadzenie włączyli się czynnie panowie z Męskiego Koła Różańcowego, zakończono Litanią do Matki Miłosierdzia, odmawianą w naszej parafii po raz pierwszy.

    Mszy Świętej odpustowej przewodniczył ks. wicedziekan Henryk Kowaliński, który odczytał treść Dekretu z dnia 9 listopada 2005 roku, podpisanego przez Władysława Ziółka, Arcybiskupa Metropolitę Łódzkiego:

"Mając na uwadze dobro duchowe wiernych parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego w Tomaszowie Mazowieckim przychylam się do prośby Księdza Proboszcza przedłożonej na piśmie z dnia 9 listopada 2005 roku i niniejszym ustanawiam w tejże parafii uroczystość odpustową ku czci Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia, która będzie obchodzona 16 listopada każdego roku z możliwością pozyskania w tym dniu odpustu pod zwykłymi warunkami."

    Homilię podczas Mszy Świętej wygłosił zaproszony na uroczystości ks. dr Wacław Dokurno, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Przecznie (diecezja toruńska). Opowiedział on o swoich osobistych związkach z Wilnem, a także przypomniał historię chrześcijaństwa na ziemiach obecnej Wileńszczyzny i czci oddawanej Ostrobramskiej Matce Miłosierdzia.

Na zakończenie Eucharystii ks. Henryk Kowaliński wyraził nadzieję, że dzięki żywemu od dziesiątków lat kultowi Matki Miłosierdzia w parafii Najświętszego Serca Jezusowego, będzie on szerzony również w innych parafiach w naszym mieście. Natomiast ksiądz proboszcz zapowiedział parafialną pielgrzymkę do Ostrej Bramy. Dzięki niej będziemy mogli osobiście złożyć podziękowanie Maryi spoglądającej na świat z okien Ostrej Bramy za nowoustanowioną uroczystość odpustową, a także za wszystkie wysłuchane prośby zanoszone przez lata do Boga za jej wstawiennictwem oraz prosić o dalszą opiekę.

    Póki co po Mszy Świętej ks. Wacław zabrał parafian obecnych tego dnia w kościele na „wirtualną” pielgrzymkę do Wilna. Jego opowieści o tym mieście i jednej z najbardziej znanych bram miejskich – Ostrej Bramie, towarzyszył pokaz slajdów.

Miejmy nadzieję, że Matka Boża Ostrobramska obecna w małym, tomaszowskim kościółku od 1937 roku, wciąż będzie otaczać parafian swoją opieką, a jej kult dzięki nowemu odpustowi będzie się tutaj wciąż szerzył.

Jerzy Papiernik

Powrót do archiwum

Powrót na górę